Zacznę dzisiaj od mojej ukochanej pisarki Magdaleny Witkiewicz.

Moja przygodą z jej książkami zaczęła się od "Po prostu bądź" i był to strzał..w moje serce, w moją duszę.
Historia miłości, jaką autorka tam przedstawiła jest piękna, nietuzinkowa, wymarzona i dobra..zwyczajnie dobra. Jest to pomieszanie dwóch ścieżek, dwóch różnych mężczyzn i jednej niesamowitej, niezwykłej i wyjątkowej kobiety. Miłość przeplata się z czułością, z cielesnością, z radością i pięknem jakie za sobą niesie to uczucie. Jednak jak to bywa w życiu, nie mamy wpływu na los, na przeznaczenie, na to kiedy i gdzie możemy stracić wszystko.. Kobieta traci miłość, traci ukochanego, traci męża, traci dom i bezpieczeństwo. Straciła siebie.. Tu zaczyna się jej druga, długa, niełatwa droga do szczęścia.

Czytając tę książkę miałam wrażenie, że siedzę tam obok i spoglądam na głównych bohaterów. Czułam wszystko, to co oni czuli..płakałam razem z nimi, śmiałam się w głos, żeby za chwilę znowu pociągać nosem. Nie godziłam się z niesprawiedliwością losu jednego z bohaterów, nie chciałam widzieć i czuć tragedii, ale czułam to, a żal oraz smutek ogarniał i mnie..Ta książka dostarczyła mi wielu skrajnych emocji, wielu powodów do śmiechu i wzruszenia. Jest to jedna z piękniejszych historii miłosnych, historii o cierpliwości i o tym, że trzeba wierzyć w piękno, które nas spotyka. Nie dajmy się zatruć przez złe i przykre doświadczenia, nie zatracajmy się w czarnych kolorach, za rogiem czeka słońce, bo po burzy zawsze musi wyjść słońce, a po zimie zawsze przyjdzie wiosna.

Książkę polecam wszystkim i każdemu z osobna, warto!

Dzień dobry wszystkim!

Od jakiegoś roku albo i dalej jestem uzależnioną książkoholiczką:-) Kupuję, czytam, kupuję, czytam i tak każdego miesiąca, każdego tygodnia i każdego dnia.
Nie jestem niestety albo i stety czytelniczką, która rozkłada sobie książkę na kilka dni, tygodni, rozwleka ją w czasie, rozkoszując się każdym słowem. Ja zabieram się za książkę i od południa, do wieczora mam skończoną, przeczytaną, wypłakaną, przemyślaną. Jak już czytam to się wciągam na całego...no chyba, że mnie nie wciągnie;-)
Często komentuję przeczytane książki na facebooku, ale to chyba dla mnie za mało. Tak wiele emocji pociąga za mną literatura, że muszę gdzieś to wszystko "wyrzucić".Spróbuję tutaj..

Cofnę się trochę w czasie i podzielę się z Wami moimi przemyśleniami dotyczącymi książek.
Zapraszam!